Herinneringen, muziek en échte impact: het verhaal van Ronny Roose

"Ik herinner me vooral oud-leerlingen die mij tegenkomen en altijd weer de bonte avonden oprakelen die ik heb georganiseerd."

Oud-leerkracht Ronny Roose op bezoek bij AB Radio

De wereld draait steeds sneller maar toch blijft het simpel, het gaat niet om de drukte van het moment, het gaat om de kracht van wat we doen en de betekenis van de relaties die we bouwen. Zoals Ronny Roose het zei: “Je kunt niet alles plannen, soms moet je gewoon de muziek volgen en vertrouwen dat de juiste tonen vanzelf komen.”

Ronny Roose, oud-leerkracht Nederlands, Engels en media aan het Atheneum van Brugge had een grote impact op zijn leerlingen. Naast zijn vakkennis bracht hij zijn passie voor muziek over, wat zijn lessen bijzonder maakte. Hij geloofde niet alleen in het overdragen van kennis, maar ook in het helpen van leerlingen om zichzelf te ontdekken en te groeien. Zijn lessen waren gericht op zowel academische als persoonlijke ontwikkeling.

Ronny organiseerde vaak creatieve projecten zoals de Bonte Avonden waar leerlingen hun artistieke talenten konden tonen. Dit bevorderde de schoolgemeenschap en moedigde creativiteit aan. Hij was ook actief betrokken bij de schoolcultuur en hielp bij de ontwikkeling van onderwijsinitiatieven.

Zelfs na zijn pensioen bleef Ronny betrokken bij de school, en het mooiste voor hem is wanneer oud-leerlingen hem vertellen dat ze iets uit zijn lessen hebben meegenomen in hun leven. 

“Als het onderwijs zich de komende jaren blijft richten op louter kennisoverdracht, dan dreigt de creativiteit van onze leerlingen verloren te gaan.”

“Daarom was ik altijd van mening dat onderwijs veel meer is dan alleen het overdragen van feiten”, legde Ronny uit. “Het gaat erom leerlingen niet alleen kennis bij te brengen maar ze te helpen ontdekken wie ze werkelijk zijn, hun eigen passies en interesses te vinden en hen uit te dagen om buiten de gebaande paden te denken. In mijn lessen was muziek vaak een middel om hen te inspireren en op nieuwe manieren naar de wereld te kijken. Als je dat doet geef je hen niet alleen een vakkennis mee maar ook een dieper begrip van zichzelf en hun omgeving”, concludeerde hij.

Op welke manier?

Ronny Roose: Als leraar was het altijd mijn doel om niet alleen kennis over te dragen maar om leerlingen aan te moedigen hun eigen pad te vinden, hun creativiteit te ontdekken en zich niet zomaar neer te leggen bij wat hen wordt voorgeschoteld. Het onderwijs moet meer zijn dan standaard lessen; het moet leerlingen helpen kritisch na te denken over zichzelf en de wereld om hen heen. Het gaat erom een cultuur van reflectie te creëren waar ze niet simpelweg de regels volgen maar begrijpen waarom die regels er zijn en ze als het nodig is uitdagen. Net zoals muziek soms onverwachte inzichten geeft moet onderwijs ruimte bieden voor eigen gedachten en ideeën zonder blindelings alles te accepteren.

Ronny, zou u misschien een van de mooiste momenten kunnen beschrijven die u hier op onze school hebt meegemaakt en wat dat moment voor u zo speciaal maakte?

Ronny: Goh, dat is heel moeilijk want ik heb hier altijd bijzonder graag gestaan. Ik ben zelf een leerling van het Atheneum van Oostende. Daar ben ik ook mijn eerste baan als leerkracht gaan doen. Het was heel eigenaardig dat je, te midden van oud-leraars, plotseling je collega werd. En dan mocht je ze bij de voornaam aanspreken enzovoort. Maar ik vond het een bijzonder leuke school. Maar ook hier, ver van Brugge, heb ik me altijd meteen thuis gevoeld.Ik vond het altijd een geweldig publiek. Het is moeilijk om daar één bijzonder moment uit te halen, maar ik herinner me vooral oud-leerlingen die me tegenkomen en steeds weer praten over de Bonte Avonden die ik heb georganiseerd. 

Wat is precies een Bonte Avond?

Ronny: Een Bonte Avond was zoals het woord zelf zegt een avond waar je het bond mag maken en een podium. Je doet iets op een podium. Dus alle leerlingen met podiumtalent werden aangeschreven en gevraagd, zie je iets zitten om iets te doen? Gedichten voorlezen, turnen op het podium, een band samenstellen, theater spelen, noem maar op. Toen ik het hier overnam, bestond de Bonte Avond al, maar ik verving een leraar die hiermee bezig was. Dus ik ben daar ook verder in gegaan omdat ik ook podiumervaring heb in toneel en zo verder. En dat leverde ongelooflijke mooie momenten op. Omdat de leerlingen daar nood aan hadden. Op dat moment was er veel minder afleiding en afwisseling dan nu. Internet was er nog niet enzovoort. En je zag dat er echt een, om een modern woordje te gebruiken een craving was van die gasten om op een podium iets te gaan doen en dat is ook uitgegroeid tot iets wat elk jaar bijzonder veel volk trok en met hele, hele mooie momenten maar vooral met een zeer warm gevoel van vriendschap ook omdat je dan samenwerkt en er ontstaat een heel hechte band natuurlijk en dat vond ik altijd heel erg leuk om te doen. 

Welke grote veranderingen heb je zelf meegemaakt sinds je hier op school begon te werken?

Ronny: Ik heb hier in de tijd dat ik hier stond eigenlijk niet zo gek veel veranderingen meegemaakt. Ik heb wel een directiewissel meegemaakt maar dat, uh... had weinig impact op hoe het hier reilde en zeilde. Maar ik heb het voelen veranderen de laatste jaren dat ik hier stond. Dus meer en meer administratieve druk, meer en meer regeltjes van bovenaf, meer en meer controle en daar heb ik altijd een bloedhekel aan gehad.

Je hebt waarschijnlijk al veel leerlingen gehad. Hoeveel leerlingen heb je eigenlijk gehad?

Ronny: Een paar duizend denk ik als je alles optelt. Ja, als je alles optelt natuurlijk. Ja, je hebt elk jaar pakweg gemiddeld zo'n 120 à 140 leerlingen. En reken eens uit een carrière van 30 of 40 jaar. En dan zit je aan een pak volk, hé.

Wat vind je van de huidige situatie in het onderwijs?

Ronny: Het lesgeven zelf mis ik echt wel. Als ik hier weer binnenkom en de geur van de gang ruik, denk ik: "Ah, ik zou zo graag weer voor de klas staan." Na mijn pensioen ben ik begonnen met het geven van voordrachten over muziek, blues, jazz en kleinkunst. Maar toen kwam corona en alles viel stil. Het hele circuit van voordrachten is eigenlijk stuk gegaan. Dat is jammer want ik deed dat heel graag. Het onderwijs zelf is volgens mij nog steeds goed maar de administratieve druk maakt het moeilijker voor leraren. Er is zoveel bureaucratie en dat doet afbreuk aan de tijd en energie die je kunt steken in het lesgeven zelf. Het lijkt wel of de leraar niet meer het belangrijkste is maar de administratie. Dat maakt de job echt niet aantrekkelijk voor jonge mensen en dat is zorgwekkend voor de toekomst van het onderwijs.

Dit interview is nu ook beschikbaar op het Mixcloud-account van AB-radio. Beluister het opnieuw of ontdek het voor de eerste keer hieronder.